|
Markt in het thema van de Passion
ZEIST – Zeist is dit jaar de gastgemeente voor de 14de editie van de Passion van KRO-NCRV op Witte Donderdag. Wereldwinkel Zeist haakt aan bij dit grote evenement. Zo is de etalage van de wereldwinkel ingericht in het thema van de Passion. Ook houdt Wereldwinkel Zeist de zaterdag ervoor een ‘Passion markt’. Voor de wereldwinkel staan dan verschillende kramen. Niet alleen de wereldwinkel verkoopt spulletjes, maar ook zijn de Voedselbank aanwezig, evenals Fairtrade werkgroep Zeist, Wilde Ganzen en de Weggeefwinkel. Het overkoepelende thema dat deze kramen met de wereldwinkel en met de Passion verbindt, is volgens bestuursleden van de wereldwinkel Cor Doelwijt en Harrie van Dijk ‘Ik geloof in jou’. De wereldwinkel gelooft in de idealen waar zijzelf en waar de aanwezige organisaties voor staan.
Eerste lustrum Wereldwinkel Nijmegen
NIJMEGEN – Het is vijf jaar geleden dat Wereldwinkel Nijmegen in de huidige vorm in het centrum van Nijmegen de deuren opende. Tijd voor een feestje dus. “We zijn allemaal erg blij met onze locatie in het centrum en onze vaste en spontaan binnenlopende klanten. We vestigen 16 maart graag wat extra aandacht op de winkel vanwege het eerste lustrum! Zo komt er een gezellig kraampje op straat en we nodigen iedereen uit om even binnen te komen voor een kopje koffie of om wat rond te neuzen”, aldus het team. “We hebben voor de gelegenheid een aantal extra aanbiedingen zoals Tony Chocolonely en kleine cadeautjes. En voor de kleintjes is er een spelletje waarbij ze hun eigen gelukspoppetje kunnen winnen.” Vijf jaar geleden verhuisde de wereldwinkel vanuit het winkelcentrum Meijhorst in Dukenburg naar het huidige pand aan de Lange Hezelstraat 19.
Foto: Wereldwinkel Nijmegen (van binnen naar buiten)
Strijd tegen Period Poverty
HILVERSUM - Wereldwinkel Hilversum heeft dit jaar wederom besloten om een gift te geven aan
de Karunga Women Group in Nakuru in Kenia. Vrijwilligers Anne-Marie en Martin ontmoetten deze vrouwengroep in 2019 tijdens een reis van Producentenreizen Kenia. Ook toen ging men met het reisgezelschap naar een Keniaanse middelbare school om meiden te voorzien van een set uitwasbaar maandverband. Veel meiden in Kenia missen school tijdens hun menstruatie omdat ze geen maandverband kunnen betalen. Het probleem is groter dan het missen van school, zoals te zien is in dit filmpje: klik hier. Met de donatie kunnen ongeveer 100 sets worden geproduceerd door de Karunga Women. Het maandverband zal worden uitgedeeld tijdens de komende reis van Producentenreizen Kenia.
More ambitie tegen verspilling van talent
 NEDERLAND – ‘De grootste verspilling van onze tijd is de verspilling van talent’, zo meldt de Correspondent. Schrijver en journalist Rutger Bregman heeft het hier niet over de miljoenen mensen wereldwijd die de kansen niet krijgen om zich te ontwikkelen door de armoede waarin ze leven, maar doelt op hen die wél alle kansen krijgen maar toch stranden in wat hij noemt suffe, nutteloze of zelfs schadelijke banen. Bregman geeft echter een oplossing voor deze verspilling van talent. ‘Er is een medicijn tegen deze verspilling, en dat medicijn heet ‘morele ambitie’. Morele ambitie is de wil om de wereld drastisch te verbeteren. Om je carrière te wijden aan de grote problemen van onze tijd – of het nu gaat om klimaatverandering of kindersterfte, belastingontduiking of de volgende pandemie. Het is het verlangen om het verschil te maken en iets achter te laten wat er werkelijk toe doet. Morele ambitie begint met een simpel besef: je hebt maar één leven. De tijd die je rest op deze aarde is je kostbaarste bezit. Tijd kun je nooit bijkopen, en ieder uur dat je hebt uitgegeven, ben je voor altijd kwijt. Een fulltime carrière bestaat uit 80.000 uur, oftewel 10.000 werkdagen, oftewel 2.000 werkweken. Hoe je die tijd besteedt, is een van de belangrijkste vragen in je leven.’
Rutger Bregman schreef niet alleen een artikel maar ook een boek over Morele ambitie. Het gehele artikel en de link naar het nieuw uitgekomen boek zijn hier te vinden: klik hier
COLUMN OVER ONZE WERELD VAN HOOP, STRIJD EN GLORIE
Psychologie achter populisme
column (174) van Hans Beerends |
Wereldwijd neemt het rechtspopulisme toe. Die toename is zo opvallend dat er ook wereldwijd door wetenschappers onderzoek gedaan wordt naar de achtergronden en motivaties van de populistisch kiezer. Een van deze onderzoekers is psycholoog Huub Buijssen die het boek schreef ‘De verborgen psychologie achter populisme’. Het is een breed opgezette studie waarbij de auteur ook de bevindingen aanhaalt van collega-onderzoekers uit de hele wereld. De ondertitel van het boek luidt ‘Als je dit boek leest, begrijp je Wilders beter en jezelf’. Het gaat dus niet alleen over de psychologie van de populist, maar ook over de psychologie van al diegenen die zich verbazen, ergeren, instemmen of juist bang zijn voor deze opmars.
Een definitie van populisme kan Buijsen niet geven. Daarvoor in de plaats geeft hij een aantal kenmerken. Kenmerkend voor een populistische houding zijn:
- Felle kritiek op de elites, waarbij de elite niet alleen bestaat uit de linkse en (sociaal) liberale politici, maar in feite ook uitgaat naar functionarissen van de wetenschap, de rechtelijke macht, de media, de vakbonden. Opvallend is dat de elites van multinationals veel minder bekritiseerd worden.
- Kritiek is er niet alleen op het beleid c.q. de ideologie van een partij of instelling. De personen die dit beleid uitvoeren worden ook gezien als corrupt, oneerlijk en alleen gericht op eigen belang.
- De populist zegt op te komen voor het VOLK waarbij er van uitgegaan wordt dat dit VOLK een bepaalde eenheid is. Er wordt een tegenstelling gecreëerd tussen de ELITE en het VOLK. De wil van het volk en de opvattingen van het volk zijn per definitie beter en zouden daarom bepalend moeten zijn voor de richting van het beleid.
- Populisten willen zo weinig mogelijk bemoeienis op hun leefstijl en gewoontes door de overheid en al helemaal niet van de internationale overheid.
- Tenslotte het leidersbeginsel. Partijen stellen dat zij democratisch zijn. In de praktijk is er veelal één man die de leiding heeft en discussie over de koers van de partij door haar aanhangers wordt niet op prijs gesteld.
Buijssen beschrijft nog veel meer kenmerken waarbij hij zich niet beperkt tot Nederland maar ook de situatie in Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Italië en de VS analyseert. Het boek wil zeker niet het populisme via een aantal clichés neersabelen, maar poogt argumenten en motivaties te begrijpen en zo mogelijk begrip te krijgen voor de situatie van de populistische kiezer.
BEGRIP VOOR DE KIEZER
Wil je iets begrijpen van de populisme kiezer, of van welke kiezer dan ook, dan is het zinnig je zijn of haar situatie voor te stellen en na te gaan welke positieve gedachten zich verschuilen achter de zichtbare machteloze woede. Ik noem er een paar:
Gemeenschapszin. Het is een diep menselijke eigenschap zich lid te willen voelen van een gemeenschap. De gemeenschap en de gemeenschappelijke ideeën en cultuur van deze kiezers is echter in de loop van de jaren ‘60 en ‘70 verdwenen. Rebelse jongeren keerden zich in deze tijd tegen het regentendom, tegen de bekrompen seksuele en culturele gewoontes en tegen de hiërarchische verhoudingen. De confessionele en de sociaaldemocratische zuil verdween en wat er voor terugkwam was een liberaal, later een neoliberaal stelsel, wat vooral nadruk legde op individuele ontplooiing. De bekende uitspraak van de Britse premier Margareth Thatcher in de jaren ‘80 is daar voor tekenend. Ik citeer: ‘Er is niet zo iets al een gemeenschap (society). Er zijn slechts individuele mannen en vrouwen’. Ook de Nederlandse participatiewet zegt in feite dat alle individuen het zelf moeten doen en dat de overheid zich terugtrekt. Dat een populistische kiezer zich keert tegen een model waarbij iedereen elkaars concurrent is en verlangt naar meer gemeenschapszin is alleen maar te waarderen.
Gelijkwaardigheid. Mensen kunnen naar financiële draagkracht en culturele opvoeding nog zo verschillend zijn, op zijn minst zou je elkaar moeten begrijpen. Dat elkaar begrijpen is de laatste dertig jaar steeds meer onderuit gehaald. Hoog opgeleide en welgestelde burgers hebben een eigen, aparte levenssfeer ontwikkeld waarbij ze andere culturele groepen nauwelijks en vaak helemaal niet meer ontmoeten. Samen naar de kerk is er niet meer bij, bij sportmanifestaties zitten rijken hoog in gereserveerde clubruimtes en zelfs de taal waarin men met elkaar zou kunnen communiceren verschilt.
Hierbij een voorbeeld wat Buijssen aanhaalt: ‘Ergens is er een milieuverpestend en stinkend project. De plaatselijke bevolking dringt bij een politicus aan om ‘die rotzooi op te ruimen’. Zij kregen het volgende antwoord: ‘Dit is een zorgelijke, complexe situatie. Laten we naar een midden zoeken om het samen op te lossen’. Een directe -recht op de man af – gestelde vraag of stelling wordt door overheids-functionarissen ingepakt in een wollig, niet te pakken, taalgebruik. Premier Lubbers, uitvinder van dit soort reacties, was daar een meester in en zijn opvolger Rutte bekwaamde zich in ontwijkende antwoorden. Het was vanuit zijn visie altijd ingewikkeld, moest zijn tijd hebben, andere ministeries of instellingen waren verantwoordelijk enzovoort, enzovoort. Het waren altijd antwoorden waar de protesterende burger niets mee kon.
Op zich is het te prijzen dat de kiezende burger daar geen genoegen mee neemt, maar gezien de politieke machtsverhoudingen staat de burger machteloos. De ongelijkwaardigheid komt ook naar voren als je kijkt welke mensen in de politiek aan de touwtjes trekken. In de Tweede en in de Eerste Kamer hebben 95% van de leden een HBO of universitaire opleiding. Ook de partijen die van oudsher het ‘gewone arbeidende volk’ vertegenwoordigen, de sociaaldemocraten en de christendemocraten. Of het nu linkse of rechtse mensen zijn, het onderlinge taalgebruik en gekissebis staat ver af van mensen met een praktische opleiding. Bewust meer mensen aantrekken met een praktische opleiding zou wijs en rechtvaardig zijn.
Respect. Ieder mens wil respect en waardering. Ook al ben je het niet met elkaar eens, dan nog neem je de standpunten van de tegenstander serieus. Precies dat gebeurt weinig. Met name linkse en sociaal liberalen halen hun schouders op als ze geconfronteerd worden met populistische uitspraken. Nou zijn de uitspraken van Wilders vaak ook weinig doordacht en genuanceerd, maar dat hoeft niet te gelden voor alle populistische kiezers. Een gesprek met deze kiezers over onderwerpen die ons allen aangaan, uitgaande van de oprechte wens van beide partijen om te komen tot een werkzame en menswaardige samenleving, is ten alle tijden vruchtbaar.
Het boek kan er zeker toe leiden dat de keuze voor populisme weliswaar niet te omhelzen, maar wel meer te begrijpen is, en wie weet zelfs kan er meer begrip komen zowel voor deze kiezers als voor de kiezers die met afschuw reageren op de wereldwijde opmars van populisme.
Laat ik eindigen met een deel van een column waarmee ook Buijssen zijn boek afsluit en ik citeer:
‘De primaire houding van een democraat is twijfel, in de eerste plaats twijfel aan de eigen opvattingen. Hoe overtuigd ik ook ben van mijn eigen ideeën, partijprogramma en plannen, de ander kan gelijk hebben. Mijn kennis en die van de ander is per definitie beperkt. De democratische geesteshouding is er een van openheid: moge de ander me op mijn blinde vlek wijzen’.
Als je dit boek leest, zo staat er op de cover, ‘begrijp je Wilders beter en jezelf’. Ik ben benieuwd hoever dit opgaat voor de lezers van deze recensie.
Hans Beerends
--------------- // ---------------
Deze nieuwsbrief is een uitgave van Wereldwinkels Nederland
Copy voor deze nieuwsbrief aanleveren via:
21 maart 2024
|
